УРБАНИ РАСКАЗИ: НЕВИДЛИВИТЕ ГРАНИЦИ НА ЗНАЕЊЕТО

Автор: Лорик Идризи

Во ова време на изборни кампањи, без да се амнестира политиката – која, секако, носи голем дел од вината за застојот на општеството – треба да се признае дека не сè е во нејзини раце. Политиката нема ниту сите решенија, ниту може сама да ги понесе на своите плеќи сите надежи за промена. Многу проблеми во Северна Македонија се повеќе општествени отколку политички.

Често ги осудуваме политичките партии за клиентелистичките вработувања што ги користат за да ја задржат својата изборна база, но ретко дискутираме зошто граѓаните имаат толкава желба да се вработат во администрацијата.

Чудно е како многу млади луѓе со магистерски титули, па дури и со амбиции за докторски студии, продолжуваат да сонуваат за работно место во јавниот сектор. Тоа се случува во време кога е доволно едно едноставно пребарување на социјалните мрежи за да се најдат десетици можности за стипендии, разменски програми или студиски мобилности во странство. Во ерата на „Фејсбук“ и алгоритмите, не недостигаат можности, туку соништата и желбата да се излезе надвор, да се допре светското знаење и потоа тоа да се врати во земјата како искра за општествени промени.

Ништо нема да се промени без диверзификација на знаењето. Освен програмите како „Еразмус“, многу други меѓународни можности остануваат неискористени, не затоа што младите не се способни да ги исполнат техничките услови, туку затоа што недостига амбиција, љубопитност и страст за преземање на вакви предизвици.

Знаењето и мобилноста на знаењето – кои често се поврзуваат со различни тестирања како ПИСА и со концептот на универзално знаење што не познава граници – бараат млади кои знаат да го манифестираат своето знаење и да го применат во секоја околност и контекст, без да го сведуваат на тесни, локални или провинциски рамки.

Секое општество што не влегува во интеракција со надворешниот свет, преку програми за мобилност и академски размени, останува во мочуриштата на импровизациите. За вистински промени не е доволна политиката, ниту реформата на законите. Потребна е дисидентна младинска енергија, составена од поединци со вистински соништа, кои сакаат да ја предизвикаат статус квото преку знаење, храброст и дејствување.

 

Текстот е работен во рамки на проектот „Застапување за инклузивен развој“, финансиски поддржан од Владата на Швајцарија преку програмата Цивика мобилитас.  

Содржината на овој текст е единствена одговорност на Форум за разумни политики, ИОХН и БИРС и на ниту еден начин не може да се смета дека ги одразува гледиштата на Владата на Швајцарија, Цивика мобилитас, или организациите што ја спроведуваат.

This post was originally published on this site