TRANSFORMIMI I UNIVERSITETEVE DHE SFIDAT E TYRE NË EPOKËN MODERNE

Teknologjia e formëson mënyrën e të menduarit dhe kjo kërkon jo vetëm ndryshimin e metodës së mësimdhënies, por edhe të vetë qasjes ndaj arsimit. Universiteti duhet të transformohet nga një vend që shpërndan dije në një laborator ku kuptimi ndërtohet bashkërisht. Në të kundërt, njohuria rrezikon të bjerë në nivele që nuk i shërbejnë më as konkurrencës në shoqëri. Wesch gjithashtu kritikon përdorimin e teknologjisë në mësimdhënie, duke thënë se shpesh e shpërqendron studentin dhe e largon nga problemet thelbësore

Shkruan: Ahmed Qazimi

Michael Wesch (2008), ka analizuar sfidat e arsimit të lartë në epokën moderne dhe ka vërejtur se brezi i sotëm është ndryshe – mbështetet fuqimisht në teknologji dhe për këtë arsye e percepton njohurinë në mënyrë tjetër.

Sipas tij, arsimi i lartë nuk mund të jetë i shkëputur nga jeta dhe puna e përditshme e të rinjve. Teknologjia e formëson mënyrën e të menduarit dhe kjo kërkon jo vetëm ndryshimin e metodës së mësimdhënies, por edhe të vetë qasjes ndaj arsimit. Universiteti duhet të transformohet nga një vend që shpërndan dije në një laborator ku kuptimi ndërtohet bashkërisht. Në të kundërt, njohuria rrezikon të bjerë në nivele që nuk i shërbejnë më as konkurrencës në shoqëri. Wesch gjithashtu kritikon përdorimin e teknologjisë në mësimdhënie, duke thënë se shpesh e shpërqendron studentin dhe e largon nga problemet thelbësore.

Arsimi gjithnjë e më shumë perceptohet si një produkt i tregut.

Në fokus është dimensioni ekonomik, ku arsimi trajtohet si “mall” që rrit efikasitetin e ekonomisë në kushtet e konkurrencës globale. Në këtë kontekst, reformat synojnë ndërtimin e një “tregu të përbashkët të arsimit”. Kjo logjikë ka çuar që universitetet të sillen si organizata të orientuara nga tregu, njësoj si çdo shërbim tjetër publik.

Por a mund të krahasohet universiteti me një linjë prodhimi të një fabrike?**

Edhe në sistemin universitar, kemi “input” (profesorë, studentë, ambiente dhe kushte pune), dhe pritet një “output” cilësor (diploma, dije). Por, a është kjo mënyrë e të menduarit e duhura? A është klienti (studenti që paguan) gjithmonë “në të drejtë”? A mund të menaxhohet cilësia në këtë mënyrë?

Zbatimi i parimeve neoliberale në arsimin e lartë ka sjellë pasoja të dukshme:

* rënie të cilësisë së shërbimeve,

* reduktim të vendeve të punës,

* rritje të tarifave për studime (vetëfinancim),

* rritje të raportit studentë–profesor,

* ngarkesë më të madhe për mësimdhënësit, shpesh në dëm të punës kërkimore.

Universitetet garojnë për më shumë studentë, sepse kjo sjell më shumë fonde.

Vodičar (2013) pyet: A duhet të jetë universiteti vend ku formohet një person i suksesshëm ekonomikisht apo një person që di të mendojë?

Ekspertët amerikanë nuk janë të habitur që shumë të rinj të suksesshëm në fushën e teknologjisë nuk kanë qenë studentë të suksesshëm.

Kjo ngre pyetje serioze për atë çfarë është realisht “suksesi” dhe si e konceptojmë arsimin në një botë të ndikuar nga teknologjia dhe tregu.

Pjesëmarrja globale në arsim është në rritje dhe nxitet nga rritja demografike dhe ekonomike, si dhe nga ndryshimet në politikat publike. Njëkohësisht, popullsia jonë po pëson ndryshime dhe po plaket. Me rritjen e lëvizshmërisë globale, po ndodhin ndryshime dramatike në gjeografinë e burimeve globale të talenteve. Ky është një ndërmarrje globale e formësuar nga faktorë gjeopolitikë. Suksesi (ose dështimi) i saj është tregues i kapacitetit për të prodhuar dije dhe për të tërhequr talente. Tensionet gjeopolitike shoqërohen me konkurrencë (dhe bashkëpunim) në fushën e dijes dhe shkencës – që përbën themelin e ekonomive të shekullit XXI. Industria 4.0 dhe 5.0 po e transformojnë punën dhe tregun e punës. Shumica e vendeve të reja të punës janë në sektorë globalë me kualifikime të larta, por ekziston një nevojë e vazhdueshme për punësim me kualifikim të mesëm dhe të ulët (Hazelkorn, 2023).

Teksti është zhvilluar në kuadër të projektit “Përfaqësim për zhvillim gjithëpërfshirës”, i mbështetur financiarisht nga Qeveria e Zvicrës përmes programit Civica Mobilitas.

Përmbajtja e këtij teksti është përgjegjësi e vetme e Forumit për Politika të Arsyeshme, IOHN dhe BIRC dhe në asnjë mënyrë nuk mund të konsiderohet se pasqyron pikëpamjet e Qeverisë së Zvicrës, Civica Mobilitas ose organizatave të saj zbatuese.

This post was originally published on this site