Simona scaled e1756993425230 1230x767

SIMONA SLAVKOVA: TË RINJTË DUAN TË PËRJETOJNË BE-NË SI NJË PERSPEKTIVË PERSONALE

ОдBirc

Intervistë me Simona Slavkova: Të rinjtë duan të përjetojnë BE-në si një perspektivë personale

Intervistues: Enis Shaqiri
Instituti BIRC

Simona Slavkova është një aktiviste rinore që punon aktivisht me organizata dhe aktualisht është menaxhere e granteve në ALDA për Ballkanin. Në këtë intervistë për Institutin BIRC, ajo flet për rolin e të rinjve në procesin e integrimit evropian, sfidat me të cilat përballen dhe mënyrat se si mund të forcohet bashkëpunimi rajonal.

BIRC: A kanë të rinjtë informacion të mjaftueshëm për procesin e integrimit evropian?

Simona Slavkova: Të rinjtë kanë disa informacione, por ato shpesh janë të fragmentuara, formale dhe jo gjithmonë të kuptueshme për ta. Integrimi evropian është një proces kompleks me shumë terma teknikë, dhe komunikimi nga institucionet shpesh nuk është i përshtatur për publikun e të rinjve. Ekziston interes dhe kuriozitet, por mungojnë kanale të qarta dhe transparente të informacionit. Është thelbësore që informacioni të transmetohet përmes organizatave rinore, universiteteve dhe platformave joformale arsimore, me një qasje vizuale dhe interaktive. Nëse të rinjtë e ndiejnë BE-në si të afërt dhe të njohur në jetën e tyre të përditshme, ata do ta kuptojnë jo vetëm si një projekt politik, por edhe si një perspektivë personale për të ardhmen e tyre.

BIRC: Cilat janë pengesat kryesore që pengojnë të rinjtë të angazhohen në proceset e europianizimit dhe demokratizimit?

Simona Slavkova: Një nga pengesat më të mëdha është besimi i pamjaftueshëm se zërat e të rinjve kanë vërtet rëndësi. Edhe pse ekzistojnë këshilla dhe forume rinore, ato shpesh perceptohen si simbolike dhe jo si mekanizma thelbësorë. Për më tepër, pasiguria ekonomike dhe papunësia e lartë i shtyjnë të rinjtë të përqendrohen në mbijetesën e tyre, dhe jo në proceset më të gjera shoqërore. Disa të rinj gjithashtu e perceptojnë europianizimin si diçka “të imponuar” nga jashtë. Zgjidhja është t’u jepet fuqia reale të rinjve në proceset e vendimmarrjes dhe të krijohen programe konkrete që mbështesin karrierën, arsimin dhe zhvillimin personal.

BIRC: Si mund të përmirësohet bashkëpunimi rajonal midis të rinjve në kontekstin e integrimit evropian?

Simona Slavkova: Të rinjtë në rajon përballen me të njëjtat sfida – migrim, papunësi, ndryshime klimatike dhe mungesë besimi te institucionet. Prandaj, është shumë e rëndësishme të zhvillohen platforma rinore rajonale, programe vullnetarizmi të përbashkëta dhe iniciativa që i lidhin të rinjtë rreth çështjeve konkrete, si mjedisi ose transformimi digjital. Programet ekzistuese si Erasmus+ janë të rëndësishme, por duhen edhe formate të reja të dizajnuara veçanërisht për Ballkanin, përmes të cilave të rinjtë të punojnë së bashku në projekte dhe të krijojnë partneritete afatgjata.

BIRC: A janë programet aktuale të BE-së për të rinjtë (si Erasmus+) të mjaftueshme për promovimin e europianizimit në Ballkan?

Simona Slavkova: Erasmus+ është një nga programet më të suksesshme, që padyshim kontribuon në ndërtimin e kontakteve dhe zhvillimin e identitetit evropian te të rinjtë. Por, kur flasim për europianizimin e Ballkanit, nevojiten më shumë – iniciativa lokale dhe rajonale që arrijnë edhe te të rinjtë në komunitetet më të vogla. Vetëm kështu mund të forcohet ndjenja se integrimi evropian është një proces në të cilin të gjithë mund të marrin pjesë aktive.

BIRC: Si mund të përballojmë në mënyrë efektive dezinformimin dhe propagandën anti-BE që ndikon tek të rinjtë?

Simona Slavkova: Të rinjtë kërkojnë autenticitet dhe histori relevante, jo fushata formale. Zgjidhja qëndron në përmbajtje që ata e kuptojnë dhe e konsumojnë – video, podkaste, mesazhe vizuale. Nëse kjo përmbajtje krijohet nga të rinjtë për bashkëmoshatarët e tyre, efekti është shumë më i madh. Në të njëjtën kohë, duhet investuar në aftësi mediatike si një zgjidhje afatgjatë. Të rinjtë duhet të pajisen me mjete për të njohur manipulimin. Historitë pozitive për përfitimet e integrimit evropian duhet të jenë shumë më të pranishme – përmes dëshmive personale, shembujve të suksesshëm dhe përfitimeve konkrete që të rinjtë i ndiejnë në jetën e tyre të përditshme.

BIRC: Mendoni se ekziston euroskepticizëm tek të rinjtë, dhe çfarë e nxit atë?

Simona Slavkova: Po, ekziston. Ai rrjedh nga progresi i ngadaltë në procesin e integrimit, nga problemet ekonomike me të cilat përballen të rinjtë – papunësia, pagat e ulëta, emigrimi – dhe nga ekspozimi ndaj dezinformimit. Por gjëja pozitive është se të rinjtë nuk janë apatikë, por kritikë. Nëse u ofrohen mundësi reale – arsim më i mirë, lëvizshmëri, mundësi pune dhe shkëmbim kulturor – euroskepticizmi mund të ulet ndjeshëm.

Kjo intervistë është përgatitur në kuadër të projektit “Angazhimi i të rinjve për europianizimin e Ballkanit”, i zbatuar nga Instituti BIRC nga Maqedonia e Veriut, NVO GLAS nga Mali i Zi dhe CFID nga Kosova, me mbështetjen e Fondit për Ballkanin Perëndimor dhe kofinancim nga Bashkimi Evropian.

Intervista është përgatitur me mbështetjen financiare të Bashkimit Evropian. Përmbajtja është përgjegjësi e vetme e autorëve dhe në asnjë mënyrë nuk pasqyron qëndrimet e Bashkimit Evropian.

This post was originally published on this site

Продолжи со читање

  • Kamioni Mediatik Ballkanik po e nis udhëtimin e tij

    Kamioni Mediatik Ballkanik po e nis udhëtimin e tij nëpër 20 qytete në gjashtë vende të Ballkanit Perëndimor: Kosovë, Bosnje dhe Hercegovinë, Mal të Zi, Shqipëri, Maqedoninë e Veriut dhe Serbi, nga shtatori deri në nëntor të vitit 2025. Ndalesa e parë është në Prizren, Kosovë, më 8 shtator, e ndjekur nga Mitrovica më 9 […]
    The post Kamioni Mediatik Ballkanik po e nis udhëtimin e tij first appeared on Metamorphosis.

  • RAPORT I BIRC: PERSPEKTIVA E REFORMAVE TË QËNDRUESHME NË KUADËR TË KLASTERIT 3 DHE KLASTERIT 1

    Autor: M-r Bardhyl Zaimi
    Sistemi arsimor në Maqedoninë e Veriut në asnjë rast duket se nuk ka arritur t’u rezistojë turbulencave të shumta politike të periudhës së tranzicionit, ndikimeve partiake dhe ndikimeve tjera që në masë të madhe kanë ulur nivelin e cilësisë. Në Maqedoninë e Veriut, nuk është arritur të krijohet një sistem koherent në fushën e arsimit që do t’i përgjigjej profesionalizimit dhe përkushtimit maksimal që e kërkon kjo fushë kaq e rëndësishme e shoqërisë. Përkundrazi, gjatë tërë kohës janë vërejtur eksperimente në politikat arsimore, zgjidhje të çastit, zgjidhje që më tepër kanë qenë improvizime se sa realisht të hyhet në një transformim cilësor të gjithanshëm që nënkupton suazë ligjore të mirëmenduar, dokumente të përpiluara nga profesionistë të fushës dhe strategji afatgjate që hapin dhe mbindërtojnë një vizion që do të ishte në përputhje me zhvillimet globale.
    Në këtë kuadër, tashmë nga ekspertët është vënë në dukje se harmonizimi i konceptit evropian, gjegjësisht ligjeve europiane në sistemin arsimor në Maqedoninë e Veriut mbetet një imperative jetik për të krijuar dinamika tjera në arsimin e lartë në drejtim të përmirësimit të cilësisë.
    Klasteri 3 që do të hapet me BE-në e vendos fokusin në konkurrencën dhe rritjen gjithëpërfshirëse. Pikërisht, në sinkron me këtë klaster, shtetet anëtare duhet të kenë kornizën ligjore, administrative dhe financiare  si dhe kapacitetet e nevojshme zbatuese për të siguruar menaxhimin e shëndoshë financiar të programeve të arsimit, trajnimit dhe komunitetit rinor. Për të siguruar përfshirje të plotë dhe të suksesshme në programet kornizë, vendet anëtare duhet të sigurojnë kapacitetet e nevojshme zbatuese në fushën e kërkimit dhe zhvillimit teknologjik, pa anashkaluar stafin adekuat.
    Në këtë kuadër, reformat në fushën e arsimit dhe kërkimit shkencor nuk janë vetëm një përparësi sektoriale, por një domosdoshmëri strategjike që ndërlidhet drejtpërdrejt me cilësinë e kapitalit njerëzor dhe aftësinë e vendit për të ndërtuar një ekonomi të qëndrueshme dhe konkurruese. Klasteri 3 përfshin kapitujt që lidhen me arsimin, kërkimin shkencor dhe kulturën (25 dhe 26), ndërsa Klasteri 1 përqendrohet në sundimin e ligjit, etikën dhe funksionimin demokratik të institucioneve. Të gjitha këto dimensione mbeten me ndikim të drejtpërdrejtë në sistemin arsimor.
    RAPORTIN E PLOTË E GJENI KËTU

  • RAPORT I BIRC: ARSIMI NË KRIZË, EKSPERTËT KËRKOJNË DEPOLITIZIM DHE REFORMA TË THELLA

    Autor: M-r Bardhyl Zaimi
    Sistemi arsimor në Maqedoninë e Veriut në asnjë rast duket se nuk ka arritur t’u rezistojë turbulencave të shumta politike të periudhës së tranzicionit, ndikimeve partiake dhe ndikimeve tjera që në masë të madhe kanë ulur nivelin e cilësisë. Në Maqedoninë e Veriut, nuk është arritur të krijohet një sistem koherent në fushën e arsimit që do t’i përgjigjej profesionalizimit dhe përkushtimit maksimal që e kërkon kjo fushë kaq e rëndësishme e shoqërisë. Përkundrazi, gjatë tërë kohës janë vërejtur eksperimente në politikat arsimore, zgjidhje të çastit, zgjidhje që më tepër kanë qenë improvizime se sa realisht të hyhet në një transformim cilësor të gjithanshëm që nënkupton suazë ligjore të mirëmenduar, dokumente të përpiluara nga profesionistë të fushës dhe strategji afatgjate që hapin dhe mbindërtojnë një vizion që do të ishte në përputhje me zhvillimet globale.
    Pas më shumë se tridhjetë vjetësh nga fillimi i tranzicionit , Maqedonia e Veriut akoma përballet me sfida të thella që lidhen me kalimin nga reforma të bazuara kryesisht në interesat politike afatshkurtra, drejt reformave të qëndrueshme dhe profesionale, të bazuara në ekspertizë. Ky proces është veçanërisht i rëndësishëm në sektorin e arsimit të lartë, ku ndikimet e politizimit dhe mungesa e vazhdimësisë kanë minuar besueshmërinë, cilësinë dhe efikasitetin e sistemit arsimor.
    Ekspertë nga fusha e arsimit kanë vënë në dukje se një nga pengesat kryesore në rrugën drejt reformave substanciale në arsimin e lartë është mungesa e një konsensusi politik të gjerë dhe të qëndrueshëm që mund të mbrojë dhe implementojë strategji afatgjata pa ndërhyrje të politikave ditore. Përvojat rajonale, siç përmendet nga ekspertët modeli i Sllovenisë, tregon se sukseset e reformave strukturore vijnë nga politikat me vazhdimësi, përfshirja e komunitetit akademik dhe mbështetja e institucioneve shtetërore gjatë një periudhe të gjatë kohore.
    Në përputhje me këto nevoja, Maqedonia e Veriut ka bërë hapa konkretë duke themeluar më 6 nëntor 2024 Trupin Nacional Koordinues për Reforma në Arsimin e Lartë, një entitet gjithëpërfshirës që bashkon përfaqësues të institucioneve shtetërore, universiteteve, biznesit dhe shoqërisë civile, me mandatin për të rikthyer cilësinë, standardizimin dhe investimet në shkencë dhe kërkim. Ky trup synon të nisë një reformë strukturore të thellë, duke përgatitur propozime konkrete për përmirësimin e sistemit arsimor gjatë 18 muajve të ardhshëm.
    Megjithatë, sfidat mbeten të mëdha. Raportet e Komisionit Evropian për vitet 2023 dhe 2024, si dhe analizat e organizatave ndërkombëtare si UNDP dhe OECD/SIGMA, evidentojnë mungesën e kapaciteteve teknike dhe njerëzore, politizimin e universiteteve dhe fragmentimin e legjislacionit, si faktorë që pengojnë konsolidimin e reformave në arsimin e lartë. Pa i tejkaluar këto barriera, vënë në pah ekspertët, Maqedonia e Veriut, do të vazhdojë të përballet me sfida në ndërtimin e institucioneve të depolitizuara, të pavarura dhe të përgjegjshme ndaj komunitetit akademik dhe shoqërisë.
    RAPORTIN E PLOTË E GJENI KËTU

  • TRANSFORMIMI I UNIVERSITETEVE DHE SFIDAT E TYRE NË EPOKËN MODERNE

    Teknologjia e formëson mënyrën e të menduarit dhe kjo kërkon jo vetëm ndryshimin e metodës së mësimdhënies, por edhe të vetë qasjes ndaj arsimit. Universiteti duhet të transformohet nga një vend që shpërndan dije në një laborator ku kuptimi ndërtohet bashkërisht. Në të kundërt, njohuria rrezikon të bjerë në nivele që nuk i shërbejnë më as konkurrencës në shoqëri. Wesch gjithashtu kritikon përdorimin e teknologjisë në mësimdhënie, duke thënë se shpesh e shpërqendron studentin dhe e largon nga problemet thelbësore
    Shkruan: Ahmed Qazimi
    Michael Wesch (2008), ka analizuar sfidat e arsimit të lartë në epokën moderne dhe ka vërejtur se brezi i sotëm është ndryshe – mbështetet fuqimisht në teknologji dhe për këtë arsye e percepton njohurinë në mënyrë tjetër.
    Sipas tij, arsimi i lartë nuk mund të jetë i shkëputur nga jeta dhe puna e përditshme e të rinjve. Teknologjia e formëson mënyrën e të menduarit dhe kjo kërkon jo vetëm ndryshimin e metodës së mësimdhënies, por edhe të vetë qasjes ndaj arsimit. Universiteti duhet të transformohet nga një vend që shpërndan dije në një laborator ku kuptimi ndërtohet bashkërisht. Në të kundërt, njohuria rrezikon të bjerë në nivele që nuk i shërbejnë më as konkurrencës në shoqëri. Wesch gjithashtu kritikon përdorimin e teknologjisë në mësimdhënie, duke thënë se shpesh e shpërqendron studentin dhe e largon nga problemet thelbësore.
    Arsimi gjithnjë e më shumë perceptohet si një produkt i tregut.
    Në fokus është dimensioni ekonomik, ku arsimi trajtohet si “mall” që rrit efikasitetin e ekonomisë në kushtet e konkurrencës globale. Në këtë kontekst, reformat synojnë ndërtimin e një “tregu të përbashkët të arsimit”. Kjo logjikë ka çuar që universitetet të sillen si organizata të orientuara nga tregu, njësoj si çdo shërbim tjetër publik.
    Por a mund të krahasohet universiteti me një linjë prodhimi të një fabrike?**
    Edhe në sistemin universitar, kemi “input” (profesorë, studentë, ambiente dhe kushte pune), dhe pritet një “output” cilësor (diploma, dije). Por, a është kjo mënyrë e të menduarit e duhura? A është klienti (studenti që paguan) gjithmonë “në të drejtë”? A mund të menaxhohet cilësia në këtë mënyrë?
    Zbatimi i parimeve neoliberale në arsimin e lartë ka sjellë pasoja të dukshme:
    * rënie të cilësisë së shërbimeve,
    * reduktim të vendeve të punës,
    * rritje të tarifave për studime (vetëfinancim),
    * rritje të raportit studentë–profesor,
    * ngarkesë më të madhe për mësimdhënësit, shpesh në dëm të punës kërkimore.
    Universitetet garojnë për më shumë studentë, sepse kjo sjell më shumë fonde.
    Vodičar (2013) pyet: A duhet të jetë universiteti vend ku formohet një person i suksesshëm ekonomikisht apo një person që di të mendojë?
    Ekspertët amerikanë nuk janë të habitur që shumë të rinj të suksesshëm në fushën e teknologjisë nuk kanë qenë studentë të suksesshëm.
    Kjo ngre pyetje serioze për atë çfarë është realisht “suksesi” dhe si e konceptojmë arsimin në një botë të ndikuar nga teknologjia dhe tregu.
    Pjesëmarrja globale në arsim është në rritje dhe nxitet nga rritja demografike dhe ekonomike, si dhe nga ndryshimet në politikat publike. Njëkohësisht, popullsia jonë po pëson ndryshime dhe po plaket. Me rritjen e lëvizshmërisë globale, po ndodhin ndryshime dramatike në gjeografinë e burimeve globale të talenteve. Ky është një ndërmarrje globale e formësuar nga faktorë gjeopolitikë. Suksesi (ose dështimi) i saj është tregues i kapacitetit për të prodhuar dije dhe për të tërhequr talente. Tensionet gjeopolitike shoqërohen me konkurrencë (dhe bashkëpunim) në fushën e dijes dhe shkencës – që përbën themelin e ekonomive të shekullit XXI. Industria 4.0 dhe 5.0 po e transformojnë punën dhe tregun e punës. Shumica e vendeve të reja të punës janë në sektorë globalë me kualifikime të larta, por ekziston një nevojë e vazhdueshme për punësim me kualifikim të mesëm dhe të ulët (Hazelkorn, 2023).

    Teksti është zhvilluar në kuadër të projektit “Përfaqësim për zhvillim gjithëpërfshirës”, i mbështetur financiarisht nga Qeveria e Zvicrës përmes programit Civica Mobilitas.
    Përmbajtja e këtij teksti është përgjegjësi e vetme e Forumit për Politika të Arsyeshme, IOHN dhe BIRC dhe në asnjë mënyrë nuk mund të konsiderohet se pasqyron pikëpamjet e Qeverisë së Zvicrës, Civica Mobilitas ose organizatave të saj zbatuese.