Për çfarë folën kandidatët gjatë fushatës zgjedhore: Pasqyrë mujore i publikimeve në media

Pasqyrë mujore e publikimeve në media [15 shtator – 14 tetor 2025]

Për çfarë folën kandidatët gjatë fushatës zgjedhore

Zgjedhjet për pushtetin lokale ishin një nga temat më dominuese në hapësirën mediatike me mbi 11,000 artikuj mediatikë dhe mbi 1,100 postime në rrjetet sociale. Analiza zbulon një tablo të qartë: fushata zgjedhore po zhvillohet në terren mbi zgjidhje konkrete lokale, ndërsa temat e transparencës, llogaridhënies dhe shoqërisë civile mungojnë pothuajse plotësisht nga debati publik.

Temat dominuese: arsimi, shërbimet lokale, transporti

Hapësira mediatike dhe digjitale gjatë muajit të kaluar u dominua nga disa linja të qarta tematike. Arsimi doli si një përparësi absolute në mediat tradicionale dhe në rrjetet sociale. Shkollat dhe kopshtet u përmendën vazhdimisht, gjë që mund të tregojë se familjet dhe prindërit e rinj janë një grup kyç i synuar.

Çështjet lokale – menaxhimi i mbeturinave, pastërtia e lagjes – janë tema e dytë dominuese, e ndjekur nga transporti publik, i cili është bërë një temë qendrore, veçanërisht midis kandidatëve nga komunat më të mëdha. Premtimet për linja të reja autobusësh, Transporti i shpejtë i autobusëve të vjetër dhe të ri (Bus Rapid Transit), korsitë e autobusëve dhe transporti falas u përsëritën gjatë gjithë fushatës.

Formula që funksionon në këtë fushatë është: projekte konkrete + afat kohor i qartë = angazhimi më i lartë. Hapja e parqeve, rinovimi i bulevardeve, vendosja e kontejnerëve, ndërtimi i kopshteve – për sa kohë që ekziston një komponent vizual dhe një afat kohor, kjo gjeneron reagime.

Hendeku midis agjendës mediatike dhe agjendës qytetare

Një nga gjetjet më domethënëse është hendeku midis asaj për të cilën shkruajnë mediat dhe asaj ndaj së cilës reagon audienca. Mediat tradicionale i kanë kushtuar vëmendje të konsiderueshme integrimit evropian – një temë që është ndër pesë më të përmendurat në tekstet gazetareske. Megjithatë, kur analizohen temat që gjenerojnë më shumë angazhim në rrjetet sociale, integrimi evropian nuk është fare në listë.

Në vend të kësaj, qytetarët reagojnë ndaj temave të tilla si shëndeti, mjedisi dhe shërbimet e përditshme lokale. Ky boshllëk është kritik dhe tregon se, ndërsa media e trajton debatin përmes një prizmi gjeopolitik dhe institucional, diskutimi publik është shumë më i fokusuar në shqetësime të menjëhershme personale: cilësinë e kujdesit shëndetësor, sigurinë mjedisore dhe gjendjen e infrastrukturës lokale.

Fushatat që ia dalin mbanë në kapërcimin e këtij boshllëku – për shembull, duke lidhur investimet në spitalet lokale ose kontrollin e ndotjes me standardet evropiane – janë ato që kanë jehonë në të dyja nivelet.

Transparenca si retorikë boshe

Edhe pse transparenca dhe llogaridhënia përmenden shpesh nga kandidatët, një analizë më e afërt tregon se këto tema trajtohen pothuajse ekskluzivisht përmes efikasitetit administrativ dhe jo përmes transparencës së vërtetë institucionale.

Përmbajtja mbizotëruese përqendrohet te digjitalizimi, shërbimet elektronike dhe një “sistemi me një sportel” për qytetarët. Kandidatët flasin për “llogaridhënie ndaj qytetarëve”, por kjo shprehet kryesisht përmes përmirësimit të shërbimeve, e jo përmes mekanizmave për kontroll publik.

Ka pak vëmendje ndaj mekanizmave më të mëdhenj për transparencë fiskale – publikimit të buxheteve të detajuara, tenderëve të hapur, regjistrave të konfliktit të interesit ose procesverbaleve të mbledhjeve të këshillit që janë në dispozicion publikisht. Ndërsa disa kandidatë përdorin retorikë të fortë antikorrupsioni, ata rrallë ofrojnë instrumente konkrete: publikimin e kontratave, auditime të brendshme të përmirësuara ose lista ankesash.

Ky boshllëk krijon përshtypjen se transparenca po trajtohet si një çështje populiste dhe jo si një detyrim programatik. Për organizatat e shoqërisë civile, kjo paraqet një mundësi të qartë strategjike: çështjet duhet të futen në mënyrë aktive në debatin publik, më së miri duke i lidhur ato me raste konkrete të joefikasitetit, problemeve mjedisore ose shërbimeve lokale që qytetarët përjetojnë çdo ditë.

Financimi për shoqërinë civile mungon plotësisht

Analiza tregon se temat e financimit të shoqërisë civile nuk janë në agjendën e asnjërit prej kandidatëve të ekspozuar në media. Nuk ka asnjë diskutim rreth rolit të organizatave të shoqërisë civile në demokracinë lokale, asnjë premtim për mbështetje të iniciativave qytetare, asnjë vizion për bashkëpunim midis qeverisjes vendore dhe qytetarisë së organizuar.

Kjo nuk është një surprizë, por është një gjetje e rëndësishme për sektorin e shoqërisë civile: pa i përfshirë në mënyrë proaktive këto tema në debatin publik, ato rrezikojnë të mbeten të padukshme jo vetëm në fushatë, por edhe në katër vitet e ardhshme të qeverisjes lokale.

Ku po zhvillohet diskutimi?

Analiza e platformave të publikimit të informacionit zbulon një çekuilibër të konsiderueshëm midis atyre ku investojnë politikanët dhe atyre ku audienca reagon realisht.

Edhe pse politikanët postojnë më shumë në YouTube (mesatarisht 36 postime për politikan), kjo platformë prodhon një nga rezultatet më të dobëta – vetëm rreth 20 ndërveprime për postim. Formatet e gjata të videos janë të shtrenjta, kërkojnë shumë burime dhe nuk prodhojnë efektin e pritur.

Në të kundërt, TikTok del si platforma më e fuqishme – me një mesatare prej 598 ndërveprimesh për postim. Formati i shkurtër vertikal i videos është mënyra më efektive për të mobilizuar një audiencë.

Facebook mbetet një platformë për shtrirje të gjerë dhe amplifikim të përmbajtjes/mesazhit, ndërsa Instagram funksionon si një urë për rrëfimin vizual të historive. Telegram tregon aktivitet të lartë (~37 postime për politikan), por me pothuajse zero reagime – që do të thotë se është një platformë për transmetim njëkahësh, jo për dialog të vërtetë me qytetarët.

Gjuha e urrejtjes

Përmbajtja toksike në hapësirën politike online ndjek dy modele të ndryshme:

Kandidatët me dukshmëri të lartë përballen me volum të lartë, por me intensitet të ulët toksiciteti – për shembull, rreth 4-5% e komenteve klasifikohen si gjuhë urrejtjeje, por numri i komenteve të tilla është i lartë për shkak të volumit të lartë të përgjithshëm të diskutimit.

Fushatat më të vogla dhe më të ngushta tregojnë vëllim më të ulët, por intensitet më të lartë – ku normat e toksicitetit mund të arrijnë 12-18%, duke treguar audienca më të ngushta por më të polarizuara, ku përmbajtja fyese gjen më lehtë terren.

Rreziku më i madh nuk është vetëm në numra absolutë, por edhe në intensitet dhe kontekst: toksiciteti online është i përqendruar në postime me korniza konfliktuale, sinjale identiteti ose mesazhe opozitare, dhe në një numër të vogël portalesh dhe faqesh në Facebook që përhapin vazhdimisht diskursin më aktiv.

Metodologjia

Të dhënat në këtë përmbledhje vijnë nga një monitorim gjithëpërfshirës i diskursit publik të kryer përmes platformës Pikasa Analytics, e cila kombinon gjurmimin e automatizuar me analizën e përparuar të përmbajtjes nga mediat online dhe rrjetet sociale.

Civika mobilitas është një projekt i Qeverisë Zvicerane i zbatuar nga MCMS, NIRAS nga Danimarka dhe FCG nga Suedia. Mendimet dhe pikëpamjet e shprehura në këtë botim nuk pasqyrojnë pikëpamjet e Qeverisë Zvicerane.