Дали во Република Македонија постојат ефикасни механизми за заштита на правата на пациентите? Дали
постојните механизми за заштита на правата на пациентите се полезни за квалитетна здравствена заштита
на припадниците на маргинализираните групи, како што се корисниците на дроги, лицата што живеат со
ХИВ, ЛГБТ лицата, сексуалните работници?  Дали се почитуваат стандардите за квалитет во обезбедувањето
здравствена заштита на припадниците на маргинализираните групи кои имаат најургентни здравствени
потреби: лицата со зависност од опојни дроги, лицата што живеат со ХИВ/СИДА и „транс“лицата? Оваа
анализа се обидува да даде одговор на овие прашања во контекст на: 1) примената на Закон за заштита на правата на пациентите (2008), кој предвидува конкретни механизми за заштита на правата на пациентите, но и конкретни тела за контрола на квалитетот на здравствената заштита. 2) примената на Закон за здравствената заштита (2012), кој содржи членови за Човекови права и вредности во здравствената заштита и посебна глава за Квалитет на здравствената заштита.